JOHN O’LEARY 
WITH DR. PROJECT POINT BLANK BLUES BAND 
AS BLUES AS I CAN BE

ITMM Records 
CD 4093 
Distr.: Sugarcane Music

Om de naam John O’Leary beter te begrijpen moet ik je terug meenemen naar de jaren zestig. Hij was een van de stichtende leden van de beroemde Britse Savoy Brown Blues Band en werd al in de jaren zestig door niemand minder dan Champion Jack Dupree himself uitgeroepen ‘beste harpspeler’ op Sonny Boy Williamson na. Maar het bleef niet alleen bij deze band en John verruimde zijn horizonten bij Mainsqueeze, Sweet Pain en John Dummer om er maar een paar te noemen. In deze groepen speelde hij aan de zijde van niemand minder dan Tony McPhee, Dave Kelly, Noel Redding, Dick Heckstall-Smith, Keef Hartley, Eric Bell, enz.

Nu je meer info hebt, zul je ongetwijfeld met me instemmen dat de muziek op deze cd fantastisch zal moeten klinken… en dat is het ook. 
De band hier vernoemd zijn allemaal jongens uit het voormalige oostblokland Joegoslavië of wat er nu nog van overblijft. 
Als opener, ‘Give Me A Reason’, dat vrij zwak de cd aanvangt, had hij beter een ander nummer gekozen. Maar nummers die dan volgen creëren een speciale sfeer en lieten me, dankzij het knappe harpspel van John, terugdenken aan de glorieuze periode dat John Mayall & The Bluesbreakers het nog voor het zeggen hadden in Engeland. 
‘Ain’t Gonna Call’, een vrij opgewekt nummer had men beter gekozen om deze cd aan te vangen. Niet te veel gitaargeweld, hier en daar de juiste harpintroductie en je krijgt een geweldig nummer. Zelfs gitarist Darko Grujic (die ook nog de keyboards voor zijn rekening neemt) is blijkbaar een gitarist waar we nog van gaan horen. Maar de lead gitaar hier is Sasa Randjelovic. Gewoonweg schitterend. Een van de beste nummers van deze cd. 
Maar het knapste nummer is toch wel ‘Drinkin’ Again’, een knappe slow met een zachte gitaar op de achtergrond alsof het Peter Green was… Inderdaad, deze jongens weten goed de sfeer van de Bluesbreakers weer te geven. 
Wat kan ik nog meer zeggen van een cd die over de gehele lijn bevredigend is? Veel maar daarmee kan ik je nog niet overtuigen, niet? Blues om van bij weg te dromen, zeer zeker, en dan overdrijf ik niet. ✹✹✹✹✹ 


KEYS & CHORDS

Voor de muziekliefhebber die net iets méér wil...

JOHN O'LEARY

published July 2006

THE JOHN O’LEARY BAND 
SINS

Eigen beheer 
JOLCD001 
Distr.: Sugarcane Music 

Je hebt mijn vorige John O’Leary-bespreking gelezen. Goed, dan weet je wie de man is en dat hij een bezig ventje is. 
In eigen beheer, en met een totaal andere band, heeft hij deze ‘Sins’ op de markt gebracht. 
In die band zit Jules Fothergill (gitaren), Joachim Greve (drums), Dave Hadley-Ray (bas) en onze eigen Dominique Vanthomme aan de keyboards. Let op, deze samenstelling was alleen maar voor de opname van deze schijf. 
De formatie bestaat reeds sinds 2002 maar dit is eigenlijk hun debuutcd. Alleen toeren was niet genoeg en ze doken de studio in en maakten dit schitterend schijfje. 
Op deze cd werd voor een sterkere opener, ‘Early In The Morning’ gezorgd en wat mij op de cd opvalt is dat de gitaar beter tot zijn recht komt. M.a.w. dit werk is wat groffer, niet meer de zachte blues maar meer gitaarwerk alhoewel ook dit toch beperkt blijft. 
De rest van de nummers zijn een mix van funky en bluesy nummers maar toch moest ik hier een knappe slow missen. 
John O’Leary met kornuiten zou een goede festivalband zijn gezien ze veel stijlen aandurven, en een band waarvoor ik me zeker zou verplaatsen. Maar als ik een keuze moet maken tussen de twee recente cd’s van deze man, kies ik voor de eerste. Persoonlijk keuze uiteraard.  Alfons Maes ✹✹✹