JOHN O’LEARY
WITH DR.
PROJECT POINT BLANK BLUES BAND
AS BLUES AS I CAN BE
ITMM
Records
CD 4093
Distr.: Sugarcane Music
Om de naam John O’Leary beter te begrijpen moet ik je terug meenemen naar de jaren zestig. Hij was een van de stichtende leden van de beroemde Britse Savoy Brown Blues Band en werd al in de jaren zestig door niemand minder dan Champion Jack Dupree himself uitgeroepen ‘beste harpspeler’ op Sonny Boy Williamson na. Maar het bleef niet alleen bij deze band en John verruimde zijn horizonten bij Mainsqueeze, Sweet Pain en John Dummer om er maar een paar te noemen. In deze groepen speelde hij aan de zijde van niemand minder dan Tony McPhee, Dave Kelly, Noel Redding, Dick Heckstall-Smith, Keef Hartley, Eric Bell, enz.
Nu je meer info hebt, zul je
ongetwijfeld met me instemmen dat de muziek op deze cd fantastisch
zal moeten klinken… en dat is het ook.
De band hier
vernoemd zijn allemaal jongens uit het voormalige oostblokland
Joegoslavië of wat er nu nog van overblijft.
Als opener,
‘Give Me A Reason’, dat vrij zwak de cd aanvangt, had hij beter
een ander nummer gekozen. Maar nummers die dan volgen creëren een
speciale sfeer en lieten me, dankzij het knappe harpspel van John,
terugdenken aan de glorieuze periode dat John Mayall & The
Bluesbreakers het nog voor het zeggen hadden in Engeland.
‘Ain’t
Gonna Call’, een vrij opgewekt nummer had men beter gekozen om deze
cd aan te vangen. Niet te veel gitaargeweld, hier en daar de juiste
harpintroductie en je krijgt een geweldig nummer. Zelfs gitarist
Darko Grujic (die ook nog de keyboards voor zijn rekening neemt) is
blijkbaar een gitarist waar we nog van gaan horen. Maar de lead
gitaar hier is Sasa Randjelovic. Gewoonweg schitterend. Een van de
beste nummers van deze cd.
Maar het knapste nummer is toch
wel ‘Drinkin’ Again’, een knappe slow met een zachte gitaar op
de achtergrond alsof het Peter Green was… Inderdaad, deze jongens
weten goed de sfeer van de Bluesbreakers weer te geven.
Wat
kan ik nog meer zeggen van een cd die over de gehele lijn bevredigend
is? Veel maar daarmee kan ik je nog niet overtuigen, niet? Blues om
van bij weg te dromen, zeer zeker, en dan overdrijf ik niet. ✹✹✹✹✹
published July 2006
THE JOHN O’LEARY BAND
SINS
Eigen
beheer
JOLCD001
Distr.: Sugarcane Music
Je
hebt mijn vorige John O’Leary-bespreking gelezen. Goed, dan weet je
wie de man is en dat hij een bezig ventje is.
In eigen
beheer, en met een totaal andere band, heeft hij deze ‘Sins’ op
de markt gebracht.
In die band zit Jules Fothergill
(gitaren), Joachim Greve (drums), Dave Hadley-Ray (bas) en onze eigen
Dominique Vanthomme aan de keyboards. Let op, deze samenstelling was
alleen maar voor de opname van deze schijf.
De formatie
bestaat reeds sinds 2002 maar dit is eigenlijk hun debuutcd. Alleen
toeren was niet genoeg en ze doken de studio in en maakten dit
schitterend schijfje.
Op deze cd werd voor een sterkere
opener, ‘Early In The Morning’ gezorgd en wat mij op de cd opvalt
is dat de gitaar beter tot zijn recht komt. M.a.w. dit werk is wat
groffer, niet meer de zachte blues maar meer gitaarwerk alhoewel ook
dit toch beperkt blijft.
De rest van de nummers zijn een mix
van funky en bluesy nummers maar toch moest ik hier een knappe slow
missen.
John O’Leary met kornuiten zou een goede
festivalband zijn gezien ze veel stijlen aandurven, en een band
waarvoor ik me zeker zou verplaatsen. Maar als ik een keuze moet
maken tussen de twee recente cd’s van deze man, kies ik voor de
eerste. Persoonlijk keuze uiteraard. Alfons Maes ✹✹✹